بازیافت بتن

بازیافت بتن یک روش مشترک در حال افزایش یرای دفع سازه های ساخته شده از بتن است. بقایای بتن به طور معمول یکبار به محل های دفع زباله حمل می شدند. اما امروزه بازیافت بتن به دلیل بهبود آگاهی های زیست محیطی، قوانین دولتی و مزایای اقتصادی در حال گسترش است.

بتن که باید عاری از زباله، چوب، کاغذ و مواد دیگر باشد از محل های تخریب جمع آوری می شود و معمولا همراه آسفالت، آجر و سنگ در یک ماشین خرد کن قرار داده می شود.

بتن آرمه ، شامل میلگرد و سایر تقویت کننده های فلزی که توسط آهن ربا جدا شده اند، در محل دیگری بازیافت می شوند. تکه های باقی مانده سنگ دانه ها با توجه به اندازه طبقه بندی می شوند. تکه های بزرگتر ممکن است دوباره در دستگاه سنگ شکن قرار داده شوند. تکه های کوچک بتن ، به عنوان شن و ماسه برای پروژه های ساخت و ساز جدید مورد استفاده قرار می گیرند.

سنگ دانه های برپایه شن، در پایین ترین بخش جاده قرار می گیرند و بتن تازه و یا آسفالت بر روی آنها گذارده می شود. بتن بازیافت شده اگر عاری از آلودگی باشد ممکن است گاهی اوقات به عنوان سنگ دانه های خشک برای ساخت بتن جدید استفاده شوند، هرچند استفاده از بتن بازیافتی باعث محدودیت در مقاومت شده و در بسیاری از حوزه های غضایی مجاز نیست. در سوم مارس سال 1983، یک تیم تحقیقاتی با بودجه دولت (research.codep VIRL) تخمین زد که تقریبا 17 درصد محل های دفن زباله در سراسر جهان با ضایعات بتن پر شده اند.