وزنده در این عضو خنثی گردد ودر نتیجه ظرفیت باربری عضوافزایش یابد.
بطور کلی می توان گفت عمل خنثی نمودن تنشها ویا متعادل نمودن بارها Load Balancing)) را اساس طراحی اعضای پیش تنیده دانست.
اگر نیروی فشاری مشخصی رااز دوطرف به یک قطعه یاتیرواردبیاوریم می توان
تنش کششی رادر پائین عضوکاهش دادو یا به کلی انرا خنثی نمود و تبدیل به تنش
فشاری کرد که این اعمال نیرو تعادل بارهای خارجی می باشند.
بهینه ترین حالت در انتخاب مقدار نیروی پیش فشردگی حالتی است که درصدی
از بارها متعادل شود که منجر به کاهش میزان فولاد مصرفی و کنترل خیز و ترک
در بتن شود.
انواع پیش تنیدگی:
اعمال نیروی پیش تنیدگی به دو روش پیش کشیده یا پس کشیده صورت میگیرد.
بدین معنی که عملیات کشش کابلها می تواند پیش از بتن ریزی یا پس از بتن ریزی انجام شود. بتن پیش تنیده پیش کشیده:
دراین روش ابتدا کابلها روی بسترپیش ساخته در حد فاصل دو انتها کشیده
می شوند. بعد از بتن ریزی و کسب مقاومت لازم با بریدن کابلها نیروی کششی
موجود به صورت فشاری به بتن منتقل می گردد.
این روش در کارگاهها یاکارخانه های تولید قطعات بتنی مورد استفاده قرار گرفته و معمولامحصولات تولید شده بصورت پیش ساخته می باشد.
بتن پیش تنیده پس کشیده:
در این روش کابلها (که داخل غلافهای محافظتی هستند)در قطعه مورد
نظرقرار می گیرند سپس عملیات بتن ریزی انجام شده و پس از اینکه بتن به
مقاومت فشاری مورد نیاز رسید کابها کشیده و مهار می شوند.این روش هم در
ساخت قطعات پیش شاخته وهم برای اجرای در محل مورد استفاده قرار می گیرد.پس
کشیدگی به دو صورت چسبیده و نچسبیده قابل اجراست.
مشخصات مصالح مصرفی در بتن پیش تنیده:
مصالح مصرفی در سازه های بتن پیش تنیده باید از کیفیت عالی برخوردار
بوده و با دقت نیز مورد استفاده قرار گیرند با توجه به این که بتن در سن کم
که مقاومت نسبتاً ضعیفی داشته و قابل تغییر شکل نیز می باشد تحت فشار فوق
العاده زیادی قرار می گیرد باید کیفیت آن به مراتب از کیفیت بتن مصرفی در
سازه های بتن مسلح بالاتر باشد همچنین فولاد نیز با توجه به اینکه تحت کشش
فوق العاده زیادی قرار می گیرد(100تا 180 کیلو گرم بر میلی متر مربع ) باید
مقاومت مناسبی داشته باشد بنابر این در زمان اجرای سازه مصالح مصرفی در بتن پیش تنیده تحت تنش های فوق العاده مهمی قرار می گیرند که عمل تنیدن
آزمایش مناسبی برای کنترل کیفیت مصالح به کار رفته است.
سیستم چسبیده : Bonded
در این روش چند کابل داخل یک غلاف فلزی قرار گرفته و همگی به یک
مهارانتهایی ختم می شوند.مهارهای انتهایی در محل مناسب روی قالب نصب شده و
پس از بتن ریزی وعملیات کشش مواد پرکننده(گروت)داخل غلافها تزریق
میشود.عاجهای روی جداره غلاف طوری طراحی شده اند تا درگیری مناسب با بتن
ایجاد کنند بدین ترتیب بین کابلها و بتن پیوند (Bonded)قابل قبولی ایجاد می
شود.
روش چسبیده بیشتر در مواردی استفاده می شودکه نیاز به نیروی زیادی
برای پیش تنیده کردن اعضا وجود داشته باشد.
موارد زیر از کاربردهای مهم این سیستم است :
+ پلهای پیش تنیده.
+ تیرهای پیش تنده برای دهانه های بزرگ
+ صفهات انتقال بار (Transfer plate).
+ فنداسیونهای پیش تنیده.
سیستم نچسبیده : Unbonded
در این روش هر کابل داخل یک غلاف پلاستیکی قرار دارد(کابل
قابلیت حرکت در داخل غلاف پلاستیکی را دارد)و مستقیما توسط یک مهار نگه
داشته می شود.پس از بتن ریزی وکسب مقاومت فشاری مورد نیاز کابلها کشیده می
شود. در این روش نیروی فشاری از طریق مهارهای انتهایی به بتن منتقل می شودو
کابل در طول خود پیوندی با بتن ندارد.از انجایی که نیازی به تامین
چسبندگی بین کابل و بتن وجود ندارد عملیات تزریق گروت در این سیستم حذف می
شود. روش نچسبیده بیشتر در مواردی استفاده می شود که اجزای بتن دارای ضخامت
کمی هستندونصب مهارهای انتهایی بزرگتر امکانپذیر نباشد
مقایسه سیستمهای چسبیده و نچسبیده:
سیستمهای نچسبیده :
- امکان ایجاد خروج از مرکزیت بیشتربرای کابلها
- افت کمتر در نیروی پیشتنیدگی
- عدم نیاز به تزریق گروت
-سرعت اجرای بالاتر
- هزینه کمتر
- میانگین مصرف کابل : ۳٫۷۵ کیلوگرم در هر متر مربع سقف
- میانگین مصرف ارماتور: ۶ کیلوگرم در هر متر مربع سقف
سیستمهای چسبیده
- مقاومت بیشتر مقطع در حالت حدی نهایی
- مستقل بودن نیروی پیشتنیدگی از مهارانتهایی بعد از تزریق گروت
- میانگین مصرف کابل : ۴٫۵ کیلوگرم در هرمتر مربع
- میانگین مصرف ارماتور: ۹ کیلوگرم در هر متر مربع سقف